चंद्र
कधी रे उगवावा तो चंद्र
सांज रेंगाळते किनारी
दाटलेला अंधार, खुणावतो परोपरी
तुला शब्द सुचत नाहीत
गाठ माझी सुटत नाही
चाचपडणं नित्याचं, जिवाची लाही-लाही
भिती तुला भविष्याची
मला निसटणाऱ्या क्षणांची
दोन्हीमध्ये कातर कातर, रात्र सरते अावसेची
उद्याचा सूर्य असेल निराळा
ओढ मला आजच्या चंद्राची
तुझ्या नेत्रीं, वेगळीचं छवी, आज-उद्या पल्याडची
कळते तुझी सारी हुर-हुर
उद्याची भिती अन् काहूर
हेचं तर लक्षण जिवंतपणाचं, बाकी सारं क्षणभंगूर
बघ पाऊस खिडकीशी अन्
कविता माझ्या ओठांशी
वेळ अशी नाजुक,जाईल विरुन डायरीच्या तळाशी
~ संजीवनी
टिप्पण्या